Dongeng Bahasa Jawa Si Monyet dan Si Kura-kura

Ing sasi kapisan, ana uripé monyet lan penyu. Padha kanca cedhak. Aja dipisahake kanthi jarak lan wektu. Saben esuk, padha mlaku bebarengan, mangan bebarengan, kabeh bebarengan. Siji dina, dheweke ketemu pirang-pirang wiji pisang. "Hei, Ra, yen ngladeni biji pisang iki, sapa ngerti dheweke duwe woh," ujare monyet. "Ya, ya, ngetokake biji pisang iki," ujare penyu.

Padha bali menyang omahé. Ing omah monyet, dheweke nandur wiji pisang ing pekarangane. Nanging, kethèk ora rajin njaga dheweke. Kadhangkala seminggu. Malah ing minggu iki ora dianggep. Dadi, monyet wit pisang isih cilik banget. Ing kono, penyu nandur wit pisang kanthi sregep. Dheweke tansah ngombe saben dina. Pungkasan, wit pisang penyu gedhe lan akeh.

Siji dina, kethek tindak menyang omah penyu. Dheweke weruh pisang gedhe lan diwasa. Incidentally, penyu takon karo monyet kanggo bantuan. "Kula kanca ingkang paling sae, punapa sampeyan badhé nyerat kula pisang? Sampun ngertos, kula ugi badhé mbagi panjenengan," ujar penyu. Ing jero monyet, monyet seneng. Nanging, ana niat jahat. Dheweke bakal numpaki wit lan mangan kabeh piso penyu tanpa menehi dheweke. "Oke, aku bakal nggoleki," ujare monyet. Monyet banjur minggat wit.

Sawise sampeyan tekan ing ndhuwur, monyet langsung mangan pisang ing wit. Tortoise kaget lan duka. "Hei, sahabatku sing paling apik! Kenapa kowe mangan panci?" nyuwun pangapurane duka. Monyet ora gelem maneh. Mangana kabeh pisang nganti kenyataane. Nanging salah sijine cabang cawang iki pecah. Pungkasan cabang kasebut ambruk karo monyet. Monyet winced pain. Broken backbone.

Baca Juga:

Dongeng Bahasa Jawa Singa dan Gembala